balmumu
bir söz böldü..
sokaklar gibi
bakışlar gibi
dereler gibi
ruhları..
ve herşey ayrıldı kemiklerinden
bu orman plastik kokuyor..
ağlamadan sönmezmiş
güneş bile bakamazken
balkonlarımız koşuyor
saksılarında balçıkla
yangının içine içine
gözlerine.
hiç dokunamadan
dibinde bir ömür..
erise de farketmez
balmumundan hayallerimiz
zaten acıdan başka ne vaad eder ki
yalandan sevdiklerimiz
