bir hayvanın anlattığı insan
bir kelebek gibi simetrik olmasaydı evren
ekvatoru olur muydu dünyanın
oval yörüngesinde gezinirken gezegen
hiç sapmadan öyle muallakta
şakağı olmzadı ya da insanın
olmasaydı zıtlıklar
olmazdı göğüs kafesi, göbek deliği
bir kelebek gibi simetrik olmasaydı evren
nasıl doğururdu mahlukat
nasıl doğururdu hiç sevmeden
öyleyse bir ağaç insan kadar olmasa da
sevmeden uzanamazdı ışığa
ve insan kadar sevemese de
varlık tüm hücrasıyla
en mutlu esiri olamazdı serüvenin
en çok olmayana ergide yansıtırken isimleri
hiç biri insan kadar sevemese de
ve hiç biri düşemeseler de aşağılara insan kadar
sevmesi gerektiği kadarını bilerek
en büyük depremini yine tüm vücut sahipleri
'insandan başka'
kusarken görevi icabı
anlar ki en dibinde de bu çukurun
ve anlarki uzayın son noktasında da
en kamil bileşiği olan varlığın
tüm simetrisiyle yani tüm zıtlıklarıyla
kurulmuş oturuyor insan
tüm kibriyatıyla
bazen samimi ama çoğu zaman
hiç samimi olmadan...
