'esir' istanbul 2011

esir


eriyorum bakışların her değdiğinde bana
keşke gri bir bulut olsam
şehrin üstünde dolaşan
belki dokunurum sana
işe yaramaz adamın tekiyim
hiç birşeyden anlamam
deli gibi seni sevmekten başka..

'tavşan' istanbul 2011

tavşan

büyük bir varil içindeyim
kafatasım kırıklarla dolu
kalbim de
uyuyamıyorum yorgunluktan
esir olmuşum nefsime
kentin damarlarında akan insancıklar gibiyim
bu köşe başı benim
neden kimse geçmiyor
ağır yaralıyım
can kırıkları batmış ruhumun her yerine
uyuyamıyorum yorgunluktan
albino bir tavşan öleceksin diyor sırıtarak
sadece gözleri ve dişleri kanlı
öleceksin

'barla' denizli 1999

barla

küllenmiş gibisin

dilin eski bir saz gibi

acıyan bir yerin var

çok uzaktasın

sırtımda

ama benim ciğerlerimden nefes alıyorsun

bir derviş gibi

melodik konuşuyorsun

çorbandaki yumurta

çayındaki limon

taneleri yiyen karınca

inleyen ev

kara duvar

ağaçtaki ekmek

Süleyman mübarek

kırmızı gökyüzü

kırmızi kan kırmızı çay

kırmızı göz

bedeni esir

ruhu martı

kışın yakıcı heyecanı

suyun üstündeki sinek

koşuşan melekler

ve hep seninle uçuşan

konuşan dizinin dibinde

muti

ve sen hep kederli..

'uzak' denizli 1998

uzak

yeni kağıtlarım var

rüzgarda hiç sallanmaz

neler neler yazıyor üstünde

açık kapalı aydınlık karanlık

seçik ne yapmalı

kaçmalı mı

ama yapışık

sırtımdaki çıban

asmalı buynundan

içmeli çorbasını bakireler

suyundan

eskiyen kağıtlarım var

birbirine yapışmış sararmış

bir buğday gibi

ufak defek konuşuyorum

yeni yeni

neden uzaktasın

hatırlıyamıyorum en son dediklerini

'yavaşça' istanbul 2011

yavaşça


örümceklerle oynaşıyor ampul
titrek ve loş
yavaşça akıyor kanımız
yavaşça
...

oltasında hayallerin
uzanırken boylu boyunca
yüzerken derimi bir ustura gibi bakışların
yavaşça sokul yanıma
yavaşça..
hiç ayrılmayalım...