çocuk
uyandığında yürürken senle benle selamlaşan
gözleri kahve rengi olsa da
yemyeşil bakan bir çocuk
gündüz olduğunda nefes alan
gece baykuşlara uçmasını öğreten
hangi şehirli olduğu bilinmeyen
bembeyaz nefes alan bir çocuk
sırtına alıp kendinden bin kat ağır yükleri
belki tüm dünyayı taşır gibi
kanatları şeffaf ve nurdan
teri zümrütten bir çocuk
kendisinin ve bizim çocuk sandığımız
henüz yirmisine girmemiş
teninde cennet kokan
aslında melekleri kıskandıran bir çocuk...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder